پرش به محتوا

عتاب

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه‌ لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /عِتاب/

مصدر متعدی

[ویرایش]

عتاب

  1. خشم گرفتن، سرزنش کردن.
    گفت حافظ لغز و نکته به یاران مفروش.....آه ازین لطف به‌انواع عتاب آلوده

زبان دیگر

[ویرایش]
  • نیاهندوایرانی

آوایش

[ویرایش]
  • /عَ/تاب/

قید

[ویرایش]
  1. اشاره همراه با تعجب یا نگرانی به موضوع یا پدیده‌ای مانند سیل، باران یا هر چیز دیگر.
    عتاب از یک حرف به معنی تعجب یعنی عَ و تاب به معنی تاب و توان یا طاقت است، شکل گرفته.

––––

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین