علم‌الیقین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /عِلم‌الیقین/

اسم مرکب

علم‌الیقین (قدیم)‎

1. آگاهیِ درست. علم یقین.
2. (تصوف): مرحله نخست از سلوک پیش از عین‌الیقین و حق‌الیقین که در آن، سالک بر حقایق آگاهی می‌یابد.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن