فر ایزدی

فارسی

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /فَرِ/ اِیزدی/

اسم مرکب

فر ایزدی

1. در شاهنامه فرّه ایزدی توصیف شده ظاهرا صفت پاک و الهی بود که موبدان نخستین ترویج می‌نمودند.

   فر، فرٓ، فرّه، اصطلاحاتی هستند که با ایزد یا ایزدی ادغام شده‌است که احتمالا به معنی شانس یا امداد غیبی برای فرد بوده است.

مترادف‌ها

• فر یزدان
• فر شاهنشاهی