قاندیل

قندیل‌های سیاه‌رنگ پشت سربازان

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /قان/ دیل/

اسم مرکب

قاندیل

1. شکل درست و قابل فهم قندیل.

   قاندیل ممکن است به دو بخش قان یعنی خون و دِیل یعنی زبان یا سخن تعبیر گردد، مفهوم کلی عبارت در دنیای باستان یعنی تهدید به مرگ با تیر اما گاهی التماس بسیار با عجز و لابه هم از آن استنباط می‌گردد.

زبان دیگر

• بهاری

فعل

1. زبان التماس، زبان التماس همراه با عجز و لابه و ترس.

   قان دِیلِه یالباردِم، غُلاق آسمَدهِ

   هر چه عجز و لابه کردم، گوش نکرد.