قله

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /قُلّه/---/قله (جمع قلل)

اسم[ویرایش]

قله

  1. رأس کوه یا تپه، بالاترین بخش کوه. سنگ بزرگ و یک تکه که از کوه جدا شده باشد.

ریشه شناسی۲[ویرایش]

اسم[ویرایش]

قُلُِه

  1. (جانوری): اسبی که رنگش مایل به زردی باشد.
  2. واحد اندازه‌گیری آب روان در بعضی نواحی ایران.
  3. سبوی بزرگ.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین