قله

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• غله، قلّه

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /قُلّه/---/قله (جمع قلل)

اسم

قله

1. رأس کوه یا تپه، بالاترین بخش کوه. سنگ بزرگ و یک تکه که از کوه جدا شده باشد.

اسم

قُلُِه

1. (جانوری): اسبی که رنگش مایل به زردی باشد.
2. واحد اندازه‌گیری آب روان در بعضی نواحی ایران.
3. سبوی بزرگ.

واژه‌های مشتق شده

• قله‌بُر

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:summit
• ایتالیایی: cima
• vetta
• zenit
• انگلیسی: zenith
• vertex
• top
• summit
• point
• peak
• pap

• knoll
• knap
• culmination
• crest
• climax
• acme
• topless
• snowcap
• peaked
• mountaintop
• icicle

• ice cap
• calotte
• ben
• acromion
• wind gap
• pinnacle
• peak load
• pike
• mesa
• ski lift

منابع

• فرهنگ لغت معین