قیمومت
(ق مَ)
فارسی
[ویرایش]ریشه‌شناسی
[ویرایش]مصدر لازم
[ویرایش]- قیم بودن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
قیمومت [تلفظ: قَ مَ - اسم مصدر، در عربی: قيمومة] به معنی ''سرپرستی''، ''قیّم بودن'' است. قـَیــِّم یعنی سرپرست و تکیه‌گاه.
کلمات قیمومیت و قیومیت [قَ یّ یَ، در عربی: قيّومیة] که هر دو مصدر مجعول هستند نیز در همین معنا استفاده شده‌اند. قیّومیت مصدر ساختگی (مجعول) به شکل عربی است که در متون فارسی مصطلح شده است و از ریشه‌ی «قیّوم» است و نه «قیّم».
(برای معنای اصطلاحی در حقوق و سیاست نگاه کنید به ویکی‌پدیا)
قیمومت مانند شیخوخت در هیچ‌یک از منابعی که در دسترس ماست دیده نمی‌شود ... از سوی دیگر قیمومیت هم که مستعمل است، صحیح نیست.»[۱]
- ----
برگردان‌ها
[ویرایش]- انگلیسی
- wardship