مومن

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

آوایش

• /مؤمِن/

صفت

مؤمن

1. دیندار، متدین. کسی که بیشتر از دیگران به مبانی دینی مقید است. مؤمنان، مؤمنون و مؤمنین.

   مؤمن ممکن است اسلامی شده موبد باشد و اصولاً مو در هر دو واژه به معنی مِیِو صدای گربه است، که استعاره‌ای از التماس کردن است، بدین سبب نتیجه کلی از اصطلاحات فوق همان واعظ یا منبری بوده است.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین