مردم
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /مَردُم/----/مردم (جمع مردمان)
اسم
[ویرایش]
مردم
- گروه نا مشخصی از انسان‌ها که ویژگی معیّنی آنها را به یکدیگر پیوند می‌دهد؛ ملت، انسان، آدمی.
- مردم به لحاظ ساختار و تلفظ با آدم همسان بوده و هر در زبان معیار باستان با پسوند دِم خاتمه یافته‌اند؛ آدِم، مردِم، که دِم به معنی گوشه‌گیر یا منزوی است. آدِم: آی منزوی، مردِم: مر منزوی.
- مردمک چشم.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین