مَر
فارسی
[ویرایش]گونه‌های دیگر نوشتاری
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- /مَر/
صفت نسبی
[ویرایش]
مَر
- (قدیم): مرد، مردانگی کسی که حضورش در اجتماع موجب آسایش ضعیفان بود. مر یا مردری از کهن‌ترین اصطلاحات شاهنامه است.
- برفت و جهان مر دری ماند ازوی.....نگر تا کرا نزد او آبروی (شاهنامه)
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5