ناهار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- /نا/هار/
اسم[ویرایش]
- غذایی که در وسط روز و هنگام ظهر خورده می‌شود.
- ناهار به زبان معیار باستان به دو بخش نا علامت منفی و هار به معنی هاری بوده است، در واقع وسط روز، بویژه در تابستان هیچ جنبنده‌ای نای تحرک ندارد بدین سبب حار نیست.
ریشه‌شناسی ۱[ویرایش]
- از فارسی میانه، نهایتاً از سانسکریت अनाहार (anāhāra).
- در اصل «ناهاری»، مربوط به ریشه شناسی بالا.
متضادها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن