ناهار
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- /نا/هار/
اسم
[ویرایش]
- غذایی که در وسط روز و هنگام ظهر خورده می‌شود.
- ناهار به زبان معیار باستان به دو بخش نا علامت منفی و هار به معنی هاری بوده است، در واقع وسط روز، بویژه در تابستان هیچ جنبنده‌ای نای تحرک ندارد بدین سبب حار نیست.
ریشه‌شناسی ۱
[ویرایش]- از فارسی میانه، نهایتاً از سانسکریت अनाहार (anāhāra).
- در اصل «ناهاری»، مربوط به ریشه شناسی بالا.
متضادها
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه‌ها | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن