ودا

فارسی

ریشه شناسی

• نیاهندوایرانی

آوایش

• [و/دا]

ودا

وِدا

1. ودا ممکن است با وداع زبان فارسی در تلفظ همسان بوده باشد.

ریشه شناسی۲

وَدا

1. علامت مفرد وداها، نام کتابی به زبان سانسکریت متعلق به آریاییان هندوستان.
2. به معنی بِدِ دیگه به زبان فارسی در گویش بهاری.

   ودا از دو بخش و - دا تشکیل شده که وَ علامت دادن در مقابل گرفتن است، دا پسوند احترام‌آمیز در اسم‌های مردانه مانند اکبردا، اصغردا و نظایر آن. دا گاهی موارد مانند ودا، نشانه ندا است و در آخر حرف می‌آید مانند هَدا یعنی آره دیگه.

ریشه شناسی۳

وَداْ

1. در گویش گنابادی یعنی دادن، پس دادن، برگشت دادن، بخشش کردن، همخوابگی کردن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: veda vedic