ودا
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- گیرش‌شده از بهاری: وَدا
آوایش
[ویرایش]- /وِدا/
اسم
[ویرایش]
وِدا
- کتاب مقدس و کهن هندوان که به زبان سنسکریت نوشته شده است.
- علامت مفرد وداها، نام کتابی به زبان سانسکریت متعلق به آریاییان هندوستان.
- در گویش گنابادی یعنی دادن، پس دادن، برگشت دادن، بخشش کردن، همخوابگی کردن.
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن