ودا
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [و/دا]
ودا[ویرایش]
وِدا
- ودا ممکن است با وداع زبان فارسی در تلفظ همسان بوده باشد.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
وَدا
- علامت مفرد وداها، نام کتابی به زبان سانسکریت متعلق به آریاییان هندوستان.
- به معنی بِدِ دیگه به زبان فارسی در گویش بهاری.
ریشه شناسی۳[ویرایش]
وَداْ
- در گویش گنابادی یعنی دادن، پس دادن، برگشت دادن، بخشش کردن، همخوابگی کردن.
––––