تجلی

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /تَجَلّی/

مصدر لازم

تجلی

1. پدید آمدن، نمایان شدن.

   (تصوف): آشکار شدن، ظهور کردن ذات و صفات الوهیت در دل سالک. ظاهر و جلوگر شدن آثار خداوند. ظاهر شدن، آشکار شدن، تجلیات.

صفت

1. هویدایی، متجلی.

فعل

1. آشکار شدن، جلوه کردن.

واژه‌های مشتق شده

• تجلی‌ ذات
• تجلی صفات
• تجلی شهودی

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین