نتایج جستجو

واجب کردن...

(کِ) عربی کفائی (ص نسب.) منسوب به کفایت. ؛ واجب ~ امری واجب که چون یک تن آن را انجام دهد، اجرای آن از عهدة دیگران ساقط شود. مق واجب عینی. فرهنگ لغت معین...

(فَ ض) عربی فریضة واجب، لازم. آن چه که خداوند انجام آن را بر انسان واجب کرده. فرهنگ لغت معین...

(مُ تَ رَ) عربی (اِمف.) فرض کرده شده، واجب گردیده، فریضه کرده شده. واجب، لازم. فرهنگ لغت معین...

(اِ تِ) عربی واجب گردانیدن، فریضه کردن. فرهنگ لغت معین...

بایسته، لازم، واجب. فرهنگ لغت معین انگلیسی necessary...

(تَ) عربی واجب گردانیدن چیزی. جداجدا کردن. رخنه نمودن. آشکار نمودن. فرهنگ لغت معین...

(ضَ) عربی واجب، لازم. فرهنگ لغت معین...

(تَ حَ تُّ) عربی لازم گشتن. چیزی را بر خود واجب کردن. شادمانی کردن. فرهنگ لغت معین...

(اِ) عربی جیره و مقرری به کسی دادن. واجب شدن زکات بر مال. جدا کردن چیزی برای کسی. فرهنگ لغت معین...

(اِ) عربی سزاوار شدن، واجب و لازم دانستن امری یا چیزی. فرهنگ لغت معین...

(یِ تِ) پهلوی واجب، لازم. فرهنگ لغت معین انگلیسی requisite necessitous necessary must necessitate...

(ذِ) عربی حق، واجب. حرمت، آبرو. زینهار، امان. فرهنگ لغت معین...

عربی واجب کردن، لازم گردانیدن. پذیرفتن. طرف عقد واقع شدن. فرهنگ لغت معین انگلیسی requirement implication exigency necessitate implicant imply...

(اَ یا اُ جَ) (ص تف.) واجب تر، بایسته ترکی فرهنگ لغت معین...

(زِ مُ لْ اِ) عربی امری که اجرای آن واجب باشد. فرهنگ لغت معین...

(جِ) عربی جِ واجبه ؛ اموری که به جا آوردن آن‌ها واجب و بایسته‌ فرهنگ لغت معین...

عربی /لازِم/ لازم آنچه از آن گریزی نیست، ضروری، بایسته، واجب، ضرو. آنچه همیشه با چیزی باشد، ثابت، استوا . –––– ترجمه‌ها فرهنگ لغت معین فرهنگ بزرگ سخن...

(فَ. گُ دَ) عربی واجب کردة خداوند را به جا آوردن، مانند: نماز خواندن. فرهنگ لغت معین...

(نَ فِ) (اِ جِ نافله ؛ نمازهای سنت که واجب نباشد، نمازهای مستحب. فرهنگ لغت معین...