پرداخت

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

صفت مرکب[ویرایش]

پرداخت

  1. آرایش.
  2. جلا، صیقل.

زبان دیگر[ویرایش]

کلاهخود پردار
  • بهاری

آوایش[ویرایش]

  • /پَر/تاخِت/

اسم مرکب[ویرایش]

  1. پَر گذاشته، پر فرو کرده‌.
    نخستین‌بار چنین کلاهی منسوب به اسفندیار از طریق شاهنامه گزارش شده.


––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین