پهلو

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /پَهلو/

اسم

پهلو

1. فاصله بین زیر بغل تا گودی کمر. دو طرف سینه و شکم.
2. کنار، نزدیک. ضلع. شهر.

صفت

پَهلَو

1. شجاع، دلیر. ترجیحاً قومِ پارت. و همچنین پایتخت فریدون و منوچهر در شاهنامه.

   به فرمود پس تا منوچهر شاه/ ز پَهلَو به هامون گذارد سپاه «فردوسی»

واژه‌های مشتق شده

• پهلوی، پهلوان، پهلوی‌نامه، زبان پهلوی

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه