کت
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فرانسوی
آوایش[ویرایش]
- /کُت/
اسم[ویرایش]
کُت
- لباس نیم‌تنه جلو باز از پارچه نسبتاً ضخیم، دارای آستین، آستر و یقه. نیم‌تنه آستین‌دار مردانه و زنانه.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
- پارسی باستان وپهلوی
- واژه خط از دگرگون شده کَت پهلوی است یعنی واژه خط در اصل ریشه کِت پهلوی است.
اسم[ویرایش]
کَت
- تخت پادشاهی.
- (عامیانه): شانه و کتف.
استعاره[ویرایش]
- توی کت کسی نرفتن کنایه از: مورد قبول کسی قرار نگرفتن.
جستارهای وابسته[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین
فرهنگ کوچک زبان پهلوی
فرهنگ زبان ایرانی باستان