کت

فارسی

ریشه لغت

• فرانسوی

آوایش

• /کُت/

اسم

کُت

1. لباس نیم‌تنه جلو باز از پارچه نسبتاً ضخیم، دارای آستین، آستر و یقه. نیم‌تنه آستین‌دار مردانه و زنانه.

ریشه شناسی۲

• پارسی باستان وپهلوی
• واژه خط از دگرگون شده کَت پهلوی است یعنی واژه خط در اصل ریشه کِت پهلوی است.

اسم

کَت

1. تخت پادشاهی.
2. (عامیانه): شانه و کتف.

استعاره

1. توی کت کسی نرفتن کنایه از: مورد قبول کسی قرار نگرفتن.

جستارهای وابسته

• کت و شلوار

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین

فرهنگ کوچک زبان پهلوی

فرهنگ زبان ایرانی باستان