کت
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- فرانسوی
آوایش
[ویرایش]- /کُت/
اسم
[ویرایش]
کُت
- لباس نیم‌تنه جلو باز از پارچه نسبتاً ضخیم، دارای آستین، آستر و یقه. نیم‌تنه آستین‌دار مردانه و زنانه.
ریشه شناسی۲
[ویرایش]- پارسی باستان وپهلوی
- واژه خط از دگرگون شده کَت پهلوی است یعنی واژه خط در اصل ریشه کِت پهلوی است.
اسم
[ویرایش]کَت
- تخت پادشاهی.
- (عامیانه): شانه و کتف.
استعاره
[ویرایش]
- توی کت کسی نرفتن کنایه از: مورد قبول کسی قرار نگرفتن.
جستارهای وابسته
[ویرایش]––––
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین
فرهنگ کوچک زبان پهلوی
فرهنگ زبان ایرانی باستان