کوروش

فارسی

کوروش اول نیای کوروش بزرگ شاهک انشان

ریشه لغت

• پارسی باستان

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ کوروش بزرگ دارد

آوایش

• /کوروش/

اسم خاص

کوروش (نام‌باستانی)‎

1. از اسامی مردانه ایرانی و نام برخی از شاهان هخامنشی.

   از ریشه ایرانی (هندواروپایی) کِور پدید آمده است که در حالت مصدری به معنای «تولد یافتن»، «پا به عرصه زندگی نهادن» و در حالت اسمی به معنای «فرزند، کودک، نوزاد، جوان، قهرمان» و غیره است.

کهن‌واژه

1. کوروش ممکن است در زبان معیار باستان از دو کلمه کو - رُش شکل گرفته و بخش نخست کلمه همان «کی» به معنی شاه است اما بخش دوم به معنی رشد است یعنی شاه هیکلی و تنومند. اوصاف یاد شده در شاهنامه با شخصیت رستم مترادف است.

   بُدی پنج مَرده مر او را خورش/ بماندند مردم ازان پرورش (شاهنامه)

مترادف‌ها

• کورش، سیروس، سایروس

---

نویسه‌ها
انگلیسی: kurosh پارسی باستان: kuruš یونانی: Κῦρος

منابع

• تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-