کیاست
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
صفت[ویرایش]
- زیرکی، تیزهوشی، دانایی، فرّ.
- کیاست ممکن است از دو بخش کی - آسِت تشکیل شده باشد؛ و در زبان معیار باستان به معنی نشان یا آویخته شده پادشاه کیانی است.[۱]
مترادف‌ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین