گوش‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /گوش/دادَن/

مصدر فعل لازم

گوش دادن

1. (گفتگو): حس شنوایی را معطوف به شنیدن دقیق چیزی کردن، گوش کردن، توجه کردن، حرفی را پذیرفتن و به آن عمل کردن، پذیرفتن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: -----
• اسپانیایی: -----
• انگلیسی: listen
• ایتالیایی: -----
• پرتغالی: -----
• روسی: -----
• فرانسوی: -----

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن