شنیدن

از ویکی‌واژه
پرش به ناوبری پرش به جستجو

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /شنیدَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

شنیدن

  1. گوش دادن، اطاعت کردن.
  2. بوی چیزی را حس کردن.


––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین