یاش
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]آوایش
[ویرایش]- [یاش]
اسم
[ویرایش]یاش
- از دونیاش تجزیه شده ولی در گویش بهاری اصطلاح مستقلی است.
- یاش مفهوم دو جانبه دارد که با جمله تفهیم می‌شود نخست به معنی خیس است و دیگر به معنی سن یا سن و سال است.
- ( یاش ) به چمِ ( سال ) برگرفته از واژه اوستاییِ ( یارِ ) می باشد. در زبان اوستایی سال به دیسه یِ ( یارِ ) و در زبان پهلوی به دیسه یِ ( سال ) بوده است. واژه ( یائیری ) در زبان اوستایی به چمِ ( موسم، موسمی ) بوده که واژه ( year ) نیز از آن گرفته شده است. میان واژه ( یارِ ) در زبان اوستایی و واژه ( سال ) دگرگونیِ آوایی ( ر/ل ) رخ داده است. چنانکه در رویه های 1172، 1173 و 1177 از نبیگِ ( فرهنگ واژه های اوستا ) آمده است:
منابع
[ویرایش]- تاریخ ماد: ISBN 964-445-106-6
- فرهنگ واژه های اوستا
- فرهنگ زبان ایرانی باستان
- فرهنگنامه کوچک پهلوی
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||