آمیزه
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آمیزهِ/
اسم[ویرایش]
آمیزه
- آنچه از اختلاط دو یا چند چیز بدست می‌آید. آمیخته، مخلوط.
- کسی که ریش جوگندمی دارد. آمیژه هم گویند.
کهن واژه[ویرایش]
- آمیزه ممکن است در زبان معیار باستان به صورت آ - میزه قابل تجزیه باشد؛ که میز یا کرسی متعلق به فردی از نژاد یا قوم عاد باید مدّنظر باشد.
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس