آی
فارسی
[ویرایش]ریشه شناسی
[ویرایش]- زبان معیار باستان
آوایش
[ویرایش]- /آی/
حرف ندا
[ویرایش]
آی (گفتگو)
- بن مضارعِ آمدن.
- نشانه ندا است. ای.
- برای نشان دادن درد به‌کار می‌رود.
- کلمه‌ای است نشانه حسرت و دریغ.
- آی چرا زودتر به من نگفتی تا یک فکری بکنم.
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن: ISBN 964-6961-90-8