بهار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- /بَ/هار/
اسم[ویرایش]
بهار
- اولین فصل سال شامل سه ماه: فروردین، اردیبهشت و خرداد.
- نخستین فصل سال خورشیدی. فصل ربیع است؛ یعنی بودن آفتاب در برج حمل و ثور و جوزا. فصل ربیع و آن در بلاد اقلیم چهارم و پنجم و ششم، مدت ماندن آفتاب است در حمل و ثور و جوزا و در اقلیم دوم و سوم مدت ماندن آفتاب در حوت و حمل. (غیاث )
- ربیع و آن بودن آفتاب در برج بره و گاو و دوپیکر باشد و آن مشهور است.
- گل و شکوفه‌ی هر درخت، عموماً و گل و شکوفه‌ی نارنج و سایر مرکبات.
مصدر لازم[ویرایش]
- در فصل بهار، با لشکر در جایی اقامت کردن.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین