تابستان
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تابستان دارد |
آوایش[ویرایش]
- /تابِ/اِستان/
اسم مرکب[ویرایش]
تابستان
- فصل گرما، زمان تابش و یکی از چهار فصل سال بین بهار و پائیز. هرگاه که آفتاب به اول برج سرطان رسد تا به برج میزان تابستان باشد. موسم گرما را گویند. سپیدبر. صیف.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین