تابستان

محصولات تابستانی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تابستان دارد

آوایش

• /تابِ/اِستان/

اسم مرکب

تابستان

1. فصل گرما، زمان تابش و یکی از چهار فصل سال بین بهار و پائیز. هرگاه که آفتاب به اول برج سرطان رسد تا به برج میزان تابستان باشد. موسم گرما را گویند. سپیدبر. صیف.

   تابستان ممکن است به معنی تاب آوردن یا طاقت‌فرسا بودن این فصل از سال به سبب گرمای شدید باشد.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• آلمانی: Sommer ^de
• ارمنی: ամառ ^hy
• اسپانیایی: verano ^es
• اسلواکیایی: lеtо ^sk
• انگلیسی: summer ^en
• ایتالیایی: estate ^it
• پرتغالی: verão ^pt
• تاجیکی: тобистон ^tg
• ترکی استانبولی: yaz ^tr
• چکی: léto ^cs
• روسی: лето ^ru
• فرانسوی: été ^fr

• هلندی: zomer ^nl
• ایتالیایی: estate
• انگلیسی: summery
• summer
• midsummer
• dog days
• aestivation
• aestivate
• sike
• winterbourne
• midnight sun

منابع

• فرهنگ لغت معین