تنبور
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- گیرش‌شده از بهاری: تندبور
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تنبور دارد |
آوایش
[ویرایش]- /تَنْبور/
اسم
[ویرایش]
تَنبور (موسیقی‌ایرانی)
- سازی است قدیمی که متعلق به غرب ایران و پیروان یارسان (اهل حق) می باشد و با آن مراسم دینی خود را به جای می آورند . مقامات تنبور شامل : حقانی (دینی) و مجلسی، باستانی می باشد. این ساز با چهار یا پنج انگشت دست راست به تکنیکی که به آن شُر می گویند ، نواخته می شود. از نوازندگان به نام آن سیدامرالله شاه ابراهیمی ، درویش امیر حیاتی ، سید ولی حسینی ، طاهر یارویسی ، علی اکبر مرادی ، سید خلیل عالی نژاد ، کیخسرو پورناظری و ... هستند. طنبور.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین