زندیق

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /زِندیق/

صفت

زندیق (قدیم)‎

1. بی‌دین، کافر، ملحد. پیرو دین مانی که از سوی مخالفان به مانی و پیروان او اطلاق شده. زندیقه، مفردِ زنادقه.

کهن واژه

1. زندیق ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش زن - دق قابل تجزیه شد؛ که مفهوم باستانی آن به معنی زن را دق دادن است و سبب دق، بخاطر سوء استفاده معقدی از زن بوده‌است.

مترادف‌ها

• دهری، معتزله

---

ترجمه
انگلیسی: heterodox paganize

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس،