سیاه

رنگ سیاه

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /سِیاه/

اسم

سیاه

1. رنگی مانند زغال که تمام نورها را به خود جذب می‌کند؛ مقابل سفید.
2. کسی که پوستش سیاه باشد، سیاه پوست، حبشی

مثال

1. سیاه شوم: بدیمن.
2. بازار سیاه: بازاری که در آن قیمت کالا را بیش از قیمت اصلی و رسمی خرید و فروش کنند.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین