قرن

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /قَرْن/

اسم

قرن

1. واحد اندازه‌گیری زمان معادل صد سال، سده.
2. تندی سر مردم که به منزله جای سرون جانور است، زبر.
3. شاخ، سرون.

صفت

قِرَن

1. نظیر، مانند.
2. هم دست و حریف در شجاعت و کشتی و جز آن.
3. شتری که آن را با شتر دیگر به هم بسته باشند.
4. ریسمانی که با آن دو شتر ببندند.
5. ترکش. شمشیر. تیز.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

صفت

قِرَن

1. کُشنده، به قتل رساننده، کسی که در میدان جنگ بسیار می‌کشت.

زبان دیگر

ریشه لغت

• سریانی

اسم

1. گیسو، موی بافته.
2. نوک مو.
3. سر کوه.
4. کرانه قرص آفتاب و بالای آن.
5. آن چه نخست پیدا شود از شعاع آفتاب.
6. رئیس قوم، مه.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن