مردم

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

اسم[ویرایش]

مردم

  1. گروه نا مشخصی از انسان‌ها که ویژگی معیّنی آنها را به یکدیگر پیوند می‌دهد؛ ملت، انسان، آدمی.
    مردم به لحاظ ساختار و تلفظ با آدم همسان بوده و هر در زبان معیار باستان با پسوند دِم خاتمه یافته‌اند؛ آدِم، مردِم، که دِم به معنی گوشه‌گیر یا منزوی است. آدِم: آی منزوی، مردِم: مر منزوی.
  2. مردمک چشم.

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین