مشهور
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /مَشهور/
صفت[ویرایش]
صفت
- شناخته شده، معروف، دارای شهرت، پرآوازه، نامور.
- مشهور ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت مَش - هور قابل تجزیه باشد و کنایه از فرد یا افرادی از نژاد هوری بودند که بوسه از آنها گرفته می‌شد، یا به عبارتی اهل عشق و صفا بودند.
مترادف‌ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین