هیچ

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /هِیچ/

اسم

هیچ

1. همراه اسم با فعل منفی، برای سلب ویژگی یا حکمی از کلیه اعضای یک مجموعه، گرو، صنف، یا جنس به کار می‌رود؛ غایب، از یک مجموعه.
2. هرگز. اصلاً، اصلن. ابداً، ابدن. مطلقاً، مطلقن. به هیچ وجه. به هیچ روی. اسم بعد از هیچ غالباً مفرد آید.
3. باری. کرتی (کرّتی).
4. برطرف شده و معدوم شده و لاشی. معدوم.
5. ذره‌ای . کمترین مقداری. اندکی. کمی. یک ذره کنایه از اندک و قلیل و کم.
6. گاهی، احیاناً، احیانن. اتفاقاً، اتفاقن.
7. برای استفهام و به معنی هل عربی. آیا.
8. به راستی. در حقیقت. واقعاً، واقعن. فی‌الواقع.

صفت

1. نیست، نابود، پوچ و بی‌اعتبار.
2. آیا، هیچ می‌دانی؟

قید

1. اصلاً، ابداً.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

اسم

هَیچ

1. هیچ، نیست، اصلاً، خالی.

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن