کمال
فارسی
[ویرایش]ریشهشناسی
[ویرایش]- نیاهندوایرانی
آوایش
[ویرایش]- [کم/ آل]
قید
[ویرایش]کمال
- به معنی فارسی یعنی ایل کم جمعیت، قبیله یا طایفهای که عده و عُده کم دارد.
ریشه شناسی ۲
[ویرایش]- عربی
مصدر لازم
[ویرایش]- کامل شدن، تمام شدن.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ لغت معین