آذور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- اوستایی
آوایش[ویرایش]
- /آذور/
اسم خاص[ویرایش]
آذور
- ظاهرا آتش مقدس در زبان اوستایی و در کتاب زرتشتی خرده اوستا.
- آذور به دو یا سه صورت قابل تجزیه و تحلیل است. نخست کل اصطلاح بدون هجاوندی همان آذر یا آزر است اصطلاحی بسیار کهن و نام یکی از کسان حضرت ابراهیم. دوم به معنی فعل خطا کردن یا اشتباه رفتن است و سه دیگر نام آخرین ماه پاییز از سال شمسی است.
- مترادف با آذر پیشوند اصطلاح قومی و سرزمینی آذربایجان.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- تاریخ ماد: ص ۳۴۴