آرامیدن
فارسی[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- [آرا/میدن]
فعل[ویرایش]
آرامیدن
- آرمیدن، آسودن، آرام گرفتن.
مصدر لازم[ویرایش]
- خفتن، استراحت کردن.
- قرار یافتن، آرام شدن.
- صبر کردن.
واژه‌های مشتق‌شده[ویرایش]
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | آرامیدن | ||||||
| بن ماضی | آرامید | ||||||
| بن مضارع | آرام | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آرامیدم | آرامیدی | آرامید | آرامیدیم | آرامیدید | آرامیدند | |
| استمراری | می‌آرامیدم | می‌آرامیدی | می‌آرامید | می‌آرامیدیم | می‌آرامیدید | می‌آرامیدند | |
| کامل | آرامیده بودم | آرامیده بودی | آرامیده بود | آرامیده بودیم | آرامیده بودید | آرامیده بودند | |
| التزامی | آرامیده باشم | آرامیده باشی | آرامیده باشد | آرامیده باشیم | آرامیده باشید | آرامیده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌آرامیدم | داشتی می‌آرامیدی | داشت می‌آرامید | داشتیم می‌آرامیدیم | داشتید می‌آرامیدید | داشتند می‌آرامیدند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | آرامم | آرامی | آرامد | آرامیم | آرامید | آرامند | |
| استمراری | می‌آرامم | می‌آرامی | می‌آرامد | می‌آرامیم | می‌آرامید | می‌آرامند | |
| کامل | آرامیده‌ام | آرامیده‌ای | آرامیده/آرامیده‌است | آرامیده‌ایم | آرامیده‌اید | آرامیده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌آرامم | داری می‌آرامی | دارد می‌آرامد | داریم می‌آرامیم | دارید می‌آرامید | دارند می‌آرامند | |
| التزامی | بآرامم | بآرامی | بآرامد | بآرامیم | بآرامید | بآرامند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم آرامید | خواهی آرامید | خواهد آرامید | خواهیم آرامید | خواهید آرامید | خواهند آرامید | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بآرام | بآرامید | |||||
| نهی | نآرام | نآرامید | |||||
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین