آهنیستن

فارسی

ریشه‌شناسی

آهن + ـیستن

مصدر گذرا

1. ساختن چیزی با آهن:

   طرح گل هه را آهنیستم.

   از روی نقشه هه یه قایق اسباب‌بازی خشگل آهنیستم.

صرف فعل

آهنیستن [آهَنیسْتَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			آهنیستن
بن ماضی			آهنیست
بن مضارع			آهنیس
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آهنیستم	آهنیستی	آهنیست	آهنیستیم	آهنیستید	آهنیستند
	استمراری	می‌آهنیستم	می‌آهنیستی	می‌آهنیست	می‌آهنیستیم	می‌آهنیستید	می‌آهنیستند
	کامل	آهنیسته بودم	آهنیسته بودی	آهنیسته بود	آهنیسته بودیم	آهنیسته بودید	آهنیسته بودند
	التزامی	آهنیسته باشم	آهنیسته باشی	آهنیسته باشد	آهنیسته باشیم	آهنیسته باشید	آهنیسته باشند
	مستمر	داشتم می‌آهنیستم	داشتی می‌آهنیستی	داشت می‌آهنیست	داشتیم می‌آهنیستیم	داشتید می‌آهنیستید	داشتند می‌آهنیستند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	آهنیسم	آهنیسی	آهنیسد	آهنیسیم	آهنیسید	آهنیسند
	استمراری	می‌آهنیسم	می‌آهنیسی	می‌آهنیسد	می‌آهنیسیم	می‌آهنیسید	می‌آهنیسند
	کامل	آهنیسته‌ام	آهنیسته‌ای	آهنیسته/آهنیسته‌است	آهنیسته‌ایم	آهنیسته‌اید	آهنیسته‌اند
	ملموس	دارم می‌آهنیسم	داری می‌آهنیسی	دارد می‌آهنیسد	داریم می‌آهنیسیم	دارید می‌آهنیسید	دارند می‌آهنیسند
	التزامی	بآهنیسم	بآهنیسی	بآهنیسد	بآهنیسیم	بآهنیسید	بآهنیسند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم آهنیست	خواهی آهنیست	خواهد آهنیست	خواهیم آهنیست	خواهید آهنیست	خواهند آهنیست
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بآهنیس			بآهنیسید
	نهی		نآهنیس			نآهنیسید