آچارخور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آچار/خور/
اسم مرکب[ویرایش]
آچارخور
- (فنی): ویژگی آنچه می‌توان با آچار آنرا باز و بسته کرد.
- محل قرار گرفتن آچار روی پیچ.
- فضایی که آچار برای باز و بسته کردن پیچ لازم دارد.
مترادف‌ها[ویرایش]
- آچار، آچار‌آلن، آچار‌بکس، آچار‌پیچ‌گوشتی، آچار‌چرخ، آچار‌چهار‌سو، آچار‌درجه، آچار‌دو‌سر، آچاررینگی، آچار‌شش‌سو، آچار‌شش‌پر، آچار‌شلاقی، آچار‌فرانسه، آچار‌کلاغی، آچار‌شمع، آچار‌گلویی‌خاردار، آچار‌لوله‌گیر، آچار‌هواگیری، آچار‌تخت، آچار‌جک، آچار‌مغزی، آچاردن، آچاررینگی، آچار‌کشی، آچار‌گوساله، آچاریدن
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن