ارجاعیدن

فارسی

ریشه‌شناسی

ارجاع + ـیدن

مصدر گذرا

• /اِرْجاعیدَنْ/

1. کسی را برای گرفتن یاری، اطلاع، یا خدماتی به جای/واحد/بخش دیگر فرستادن:

   مدیر گروه به آموزش ارجاعید ام.

   مدیر گروه علی را برای گرفتن ریزنمره‌هایش به بخش امتحانات ارجاعید.

فعل

ارجاعیدن [اِرْجاعیدَنْ]

فعل‌ها
بن واژه			ارجاعیدن
بن ماضی			ارجاعید
بن مضارع			ارجاع
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	ارجاعیدم	ارجاعیدی	ارجاعید	ارجاعیدیم	ارجاعیدید	ارجاعیدند
	استمراری	می‌ارجاعیدم	می‌ارجاعیدی	می‌ارجاعید	می‌ارجاعیدیم	می‌ارجاعیدید	می‌ارجاعیدند
	کامل	ارجاعیده بودم	ارجاعیده بودی	ارجاعیده بود	ارجاعیده بودیم	ارجاعیده بودید	ارجاعیده بودند
	التزامی	ارجاعیده باشم	ارجاعیده باشی	ارجاعیده باشد	ارجاعیده باشیم	ارجاعیده باشید	ارجاعیده باشند
	مستمر	داشتم می‌ارجاعیدم	داشتی می‌ارجاعیدی	داشت می‌ارجاعید	داشتیم می‌ارجاعیدیم	داشتید می‌ارجاعیدید	داشتند می‌ارجاعیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	ارجاعم	ارجاعی	ارجاعد	ارجاعیم	ارجاعید	ارجاعند
	استمراری	می‌ارجاعم	می‌ارجاعی	می‌ارجاعد	می‌ارجاعیم	می‌ارجاعید	می‌ارجاعند
	کامل	ارجاعیده‌ام	ارجاعیده‌ای	ارجاعیده/ارجاعیده‌است	ارجاعیده‌ایم	ارجاعیده‌اید	ارجاعیده‌اند
	ملموس	دارم می‌ارجاعم	داری می‌ارجاعی	دارد می‌ارجاعد	داریم می‌ارجاعیم	دارید می‌ارجاعید	دارند می‌ارجاعند
	التزامی	بارجاعم	بارجاعی	بارجاعد	بارجاعیم	بارجاعید	بارجاعند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم ارجاعید	خواهی ارجاعید	خواهد ارجاعید	خواهیم ارجاعید	خواهید ارجاعید	خواهند ارجاعید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بارجاع			بارجاعید
	نهی		نارجاع			نارجاعید

برگردان

هدایتیدن به جایی

• انگلیسی: refer (en)