زیبودن

فارسی

مصدر

• /زیبودَنْ/ زیب + ـودن

1. مصدر گزاری ناگذرای زیبیدن؛ زیبیدن خود:

   زیبودن بسیار بر نگرش دیگران بهت اثرگذار است.

فعل

زیبودن

• /زیبودَنْ/

1. فعل گزاری ناگذرای زیبیدن؛ خود را زیبیدن:

   دختر بچه هه با وسایل آرایشی مادرش می‌زیبود که مادرش رسید.

فعل‌ها
بن واژه			زیبودن
بن ماضی			زیبود
بن مضارع			زیبوی
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	زیبودم	زیبودی	زیبود	زیبودیم	زیبودید	زیبودند
	استمراری	می‌زیبودم	می‌زیبودی	می‌زیبود	می‌زیبودیم	می‌زیبودید	می‌زیبودند
	کامل	زیبوده بودم	زیبوده بودی	زیبوده بود	زیبوده بودیم	زیبوده بودید	زیبوده بودند
	التزامی	زیبوده باشم	زیبوده باشی	زیبوده باشد	زیبوده باشیم	زیبوده باشید	زیبوده باشند
	مستمر	داشتم می‌زیبودم	داشتی می‌زیبودی	داشت می‌زیبود	داشتیم می‌زیبودیم	داشتید می‌زیبودید	داشتند می‌زیبودند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	زیبویم	زیبویی	زیبوید	زیبوییم	زیبویید	زیبویند
	استمراری	می‌زیبویم	می‌زیبویی	می‌زیبوید	می‌زیبوییم	می‌زیبویید	می‌زیبویند
	کامل	زیبوده‌ام	زیبوده‌ای	زیبوده/زیبوده‌است	زیبوده‌ایم	زیبوده‌اید	زیبوده‌اند
	ملموس	دارم می‌زیبویم	داری می‌زیبویی	دارد می‌زیبوید	داریم می‌زیبوییم	دارید می‌زیبویید	دارند می‌زیبویند
	التزامی	بزیبویم	بزیبویی	بزیبوید	بزیبوییم	بزیبویید	بزیبویند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم زیبود	خواهی زیبود	خواهد زیبود	خواهیم زیبود	خواهید زیبود	خواهند زیبود
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بزیبوی			بزیبویید
	نهی		نزیبوی			نزیبویید

برگردان

خودرا زیبیدن

• انگلیسی: beautify (en)