گروهیدن
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
مصدر گذرا[ویرایش]
- ساختن یه گروه از چند چیز؛ گروه کردن؛ نهادن چند چیز یا کس در یه گروه:
- بچه‌ها را گروهیدم تا ازشان یه عکس بگیرم.
- بچه‌های هفت ساله را باهم گروهیدم.
صرف فعل[ویرایش]
گروهیدن [گُروهیدَنْ]
| فعل‌ها | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بن واژه | گروهیدن | ||||||
| بن ماضی | گروهید | ||||||
| بن مضارع | گروه | ||||||
| شخص | مفرد | جمع | |||||
| اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | اول شخص | دوم شخص | سوم شخص | ||
| گذشته | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | گروهیدم | گروهیدی | گروهید | گروهیدیم | گروهیدید | گروهیدند | |
| استمراری | می‌گروهیدم | می‌گروهیدی | می‌گروهید | می‌گروهیدیم | می‌گروهیدید | می‌گروهیدند | |
| کامل | گروهیده بودم | گروهیده بودی | گروهیده بود | گروهیده بودیم | گروهیده بودید | گروهیده بودند | |
| التزامی | گروهیده باشم | گروهیده باشی | گروهیده باشد | گروهیده باشیم | گروهیده باشید | گروهیده باشند | |
| مستمر | داشتم می‌گروهیدم | داشتی می‌گروهیدی | داشت می‌گروهید | داشتیم می‌گروهیدیم | داشتید می‌گروهیدید | داشتند می‌گروهیدند | |
| حال | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها | |
| ساده | گروهم | گروهی | گروهد | گروهیم | گروهید | گروهند | |
| استمراری | می‌گروهم | می‌گروهی | می‌گروهد | می‌گروهیم | می‌گروهید | می‌گروهند | |
| کامل | گروهیده‌ام | گروهیده‌ای | گروهیده/گروهیده‌است | گروهیده‌ایم | گروهیده‌اید | گروهیده‌اند | |
| ملموس | دارم می‌گروهم | داری می‌گروهی | دارد می‌گروهد | داریم می‌گروهیم | دارید می‌گروهید | دارند می‌گروهند | |
| التزامی | بگروهم | بگروهی | بگروهد | بگروهیم | بگروهید | بگروهند | |
| آینده | - | من | تو | او | ما | شما | اویان/آن‌ها |
| خواهم گروهید | خواهی گروهید | خواهد گروهید | خواهیم گروهید | خواهید گروهید | خواهند گروهید | ||
| دستوری | - | تو | - | شما | - | ||
| امر | بگروه | بگروهید | |||||
| نهی | نگروه | نگروهید | |||||