گویاندن

فارسی

مصدر

• /گویانْدَنْ/ گوی + ـاندن

1. مصدر انگیزی گفتن؛ کسی را به گفتن چیزی انگیزاندن (تحریک کردن):

   گویاندن کسی به مطلبی مسئولیت‌ات را نمی‌کاهد (کم نمی‌کند).

2. باعث گویشتن (گفته‌شدن) مطلبی توسط کسی شدن:

   گویاندن آن‌ها [مطلب‌ها] با علی کار درستی بود (چون حرف علی اثرگذارتر است).

فعل

گویاندن

• /گویانْدَنْ/

1. فعل انگیزی گفتن؛ کسی را به گفتن چیزی انگیزاندن:

   علی بچه هه را به مادر خودش گویاند: «دیگر هرگز بهت دروغ نمی‌گویم». (علی یه کار کرد که سبب شد بچه هه به مادرش بگوید: «دیگر هرگز بهت دروغ نمی‌گویم».)

   بچه هه را به «دیگر هرگز بهت دروغ نمی‌گویم» به مادر خودش گویاندم.

   او منرا به حقیقت گویاند. (او کاری کرد که من حقیقت را گفتم.)

2. محرک/انگیزنده گویشتن (گفته‌شدن) چیزی شدن:

   حرف دلش را با کسی دیگر به نامزدش می‌گویاند. [لزوما چیزیکه باید گفته شود توسط برانگیزاننده گفته نشده]

فعل‌ها
بن واژه			گویاندن
بن ماضی			گویاند
بن مضارع			گویان
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گویاندم	گویاندی	گویاند	گویاندیم	گویاندید	گویاندند
	استمراری	می‌گویاندم	می‌گویاندی	می‌گویاند	می‌گویاندیم	می‌گویاندید	می‌گویاندند
	کامل	گویانده بودم	گویانده بودی	گویانده بود	گویانده بودیم	گویانده بودید	گویانده بودند
	التزامی	گویانده باشم	گویانده باشی	گویانده باشد	گویانده باشیم	گویانده باشید	گویانده باشند
	مستمر	داشتم می‌گویاندم	داشتی می‌گویاندی	داشت می‌گویاند	داشتیم می‌گویاندیم	داشتید می‌گویاندید	داشتند می‌گویاندند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	گویانم	گویانی	گویاند	گویانیم	گویانید	گویانند
	استمراری	می‌گویانم	می‌گویانی	می‌گویاند	می‌گویانیم	می‌گویانید	می‌گویانند
	کامل	گویانده‌ام	گویانده‌ای	گویانده/گویانده‌است	گویانده‌ایم	گویانده‌اید	گویانده‌اند
	ملموس	دارم می‌گویانم	داری می‌گویانی	دارد می‌گویاند	داریم می‌گویانیم	دارید می‌گویانید	دارند می‌گویانند
	التزامی	بگویانم	بگویانی	بگویاند	بگویانیم	بگویانید	بگویانند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم گویاند	خواهی گویاند	خواهد گویاند	خواهیم گویاند	خواهید گویاند	خواهند گویاند
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بگویان			بگویانید
	نهی		نگویان			نگویانید