آسی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /آسِی/

اسم[ویرایش]

آسی

  1. منسوب به آس؛ سرزمینی در قفقاز، زبانی از شاخه هند و ایرانی، از خانواده زبان‌های هند و اروپایی که در آس رایج بوده تعلق و گاهی تحت عنوان آستی نیز شناخته می‌شوند.
    آسی از دو بخش آ | سی تشکیل شده و ممکن آسیا یا قاره آسیا مشمول این قاعده باشد.

صفت[ویرایش]

  1. (پزشکی): جراح، پزشک.
    اصطلاح آس در دنیای باستان، واژه مقدس و جنبه اعتقادی داشته و هرگاه با اصطلاح دیگری ممزوج می‌شد یک اصطلاح جدیدی ابداع می‌شد مانند آسان یا آستان، آسمان، آسیا، آسوری، آسیاب، و بسیاری دیگر.

صفت[ویرایش]

عاصی

  1. (عربی): اندوهگین، غمگین.

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس