آشفته‌کردن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/کردن/

اسم مرکب

آشفته‌کردن

1. به هم زدن جایی یا چیزی، و به مجاز ناراحت کردن.

   اسم آن مرد بی هیچ مقدمه درون او را آشفته کرد. «بزرگ‌علوی»

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن