آشفته

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/

صفت مفعولی

آشفته

1. صفت از آشفتن؛ درهم ریخته، بی‌نظم. مضطرب، نگران.
2. پریشان، شوریده. نابسامانی. پراکنده. خشمگین. به هیجان آمده.‌رنجیده.

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن