آشفته‌دماغ

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آشُفته/دَماغ/

صفت

آشفته‌دماغ

1. (قدیمی): دارای احوال و فکری پریشان، پریشان خاطر.

   آشفته دماغم سر و برگ سخنم نیست/ ... «طالب‌آملی»

2. حواس پرت، غمگین. دیوانه.

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته بخت، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن