آشوبنده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشوبَنده/

صفت

آشوبنده

1. صفت از آشفتن. اختلال و آشوب ایجاد کننده.

واژه‌های مشتق شده

• آشوب، آشوباندن، آشوب گر، آشوب طلب، آشوب گرا، آشوب گستر، آشوب شدن، آشوب کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن