پرش به محتوا

آشوبگر

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • فارسی

آوایش

[ویرایش]

/آشوب/گَر/

صفت فاعلی

[ویرایش]

آشوبگر

  1. آنکه آشوب و شورش ایجاد می‌کند، هرج و مرج طلب. فتنه‌جو، شورش‌خواه. فتان.
    تمام حواسش متوجه آشوب‌گران بود. «شهری»

واژه‌های مشتق شده

[ویرایش]

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین