آشوبگر

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

/آشوب/گَر/

صفت فاعلی

آشوبگر

1. آنکه آشوب و شورش ایجاد می‌کند، هرج و مرج طلب. فتنه‌جو، شورش‌خواه. فتان.

   تمام حواسش متوجه آشوب‌گران بود. «شهری»

واژه‌های مشتق شده

• آشوب، آشوبنده، آشوباندن، آشوب طلب، آشوب گرا، آشوب گستر، آشوب شدن، آشوب کردن

---

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: agitator
• troublemaker
• rioter
• exciter
• agitator

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین