آشوب‌طلب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

/آشوب/طلَب/

صفت[ویرایش]

آشوب‌طلب

  1. طرفدار هرج و مرج و خواستار آشوب و فتنه و بی‌نظمی.
    در رشادتش حرفی نیست، ولی آشوب‌طلب است.‌«مخبرالسلطنه»

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن