آفتاب‌زرد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتاب/زرد/
اسم مرکب[ویرایش]
آفتاب‌زرد
- نزدیک غروب.
- پایان عُمر، نزدیک مرگ. آفتاب‌زردی.
مترادف‌ها[ویرایش]
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن شدن، آفتاب بالا آمدن، آفتاب لب بام، آفتاب اندا
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین