آفتاب‌چهره
(تغییرمسیر از آفتاب چهره)
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آفتاب/چِهره/
اسم مرکب[ویرایش]
آفتاب‌چهره
- (شاعرانه): دارای صورتی زیبا و درخشنده؛ زیبارو. آفتاب رخ.
- ای آفتاب چهرهٔ بت زادِ سرو قد/ کز زلفْ مشک باری وز نوک غمزه تیر. «دقیقی»
مترادف‌ها[ویرایش]
- آفتاب، آفتاب دادن، آفتاب پریدن، آفتاب گرفتن، آفتاب خوردن، آفتاب چریدن، آفتاب سا، آفتاب شدن، آفتاب بالانس، آفتاب پرست، آفتاب به آفتاب، آفتاب پهن، آفتاب تنک، آفتاب پرورده، آفتاب پرستی
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن